پيمودن ره صد ساله در يك شب با خواندن كتاب" پنجاه سال عبادت"

"پنجاه سال عبادت: وصيتنامه و دل نوشته هاي ادبي و عاشقانه پنجاه تن از شهدا" كاري از گروه فرهنگي شهيد هادي است كه در قالب وصيت نامه 47 شهيد شاخص ايران و سه شهيد حزب الله لبنان منتشر شده است.

محسن عمادي، يكي از اعضاي موسسه شهيد ابراهيم هادي اظهار داشت: محتواي كتاب "50 سال عبادت" دربرگيرنده بخش هايي از نوشته هاي عارفانه، ادبي، عاشقانه و اخلاقي شهدا در وصيت نامه آن هاست.

وي افزود: توسل اين شهدا به حضرت زهرا (س) باعث شد تا وصيت اين بانوي بزرگوار را به عنوان مقدمه كتاب بياوريم. بعد از آن سه وصيت نامه از شهداي حزب الله لبنان، نظير "سيد هادي نصرالله" و 47 وصيت نامه شهداي ايران مانند "رسول حيدري"، "دكتر مصطفي چمران"، "محمد جهان آرا" و "حجت الاسلام مصطفي رداني پور" گنجانده شده اند.

عمادي درباره علت انتخاب "50 سال عبادت" براي عنوان اين كتاب خاطرنشان كرد: اين نام برگرفته از سخن امام خميني (ره) درباره وصيت نامه شهداست كه فرمودند: "اين وصيت نامه هايي كه اين عزيزان مي نويسند، مطالعه كنيد. 50 سال عبادت كرديد، خدا قبول كند، يك روز هم يكي از اين وصيت نامه ها را بگيريد و مطالعه كنيد و تفكر كنيد."

وي ادامه داد: اگر قرار بود به سراغ سرداران و بزرگان جنگ برويم بي شك بيشتر از اين تعداد وصيت نامه جمع مي شد.اما يكي از اهداف ما مطرح نمودن شهدايي بود كه شايد كمتر از آنها ياد مي شود. در كنار وصيت نامه و دست نوشته هر شهيد منابعي براي تحقيق بيشتر قرار گرفته است.
وي در پايان يادآور شد: كتاب "50 سال عبادت" به همراه زندگي نامه و تصاوير شهداي مورد نظر اين اثر،كه در سال 90 از سوي مؤسسه فرهنگي شهيد ابراهيم هادي منتشر شد.

در داستان يازدهم با نام "نامعادله" خلاصه اي از زندگي نامه و وصيت نامه شهيد احمد رضا احدي آمده است كه بدين شرح است:
از استان همدان بود. شهرستان نهاوند. در درس و مدرسه از همه جلوتر بود. در جهاد هم از همه پيشتازتر. دستي بر قلم داشت. دلنوشته هايش را مكتوب مي كرد. در كنكور سال 64 در رشت هي پزشكي رتبه اول كشور را كسب نمود. اما دانشگاه دنيا مانع از حضور او در دانشگاه آخرت نگرديد. يكي از دستنوشت ههاي او به نام نامعادله به بررسي شرايط آن دوران وانسانهايي كه به جنگ بيتفاوت بودند مي پردازد. نامعادله آخرين دستنوشته ي شهيد احمدرضا احدي ساعاتي قبل از شهادت است. او در عمليات والفجر 8 جاودانه شد:

"چه كسي مي تواند اين معادله را حل كند؟! چه كسي مي داند فرود يك خمپاره قلب چند نفر را مي درد!؟
چه كسي مي داند جنگ يعني سوختن، يعني آتش، يعني گريز به هر جا، به هر جا كه اينجا نباشد. يعني اضطراب كه كودكم كجاست؟ جوانم چه م يكند؟ دخترم چه شد؟ به راستي ما كجاي اين سؤالها و جوابها قرار گرفت هايم!؟ كدام دختر دانشجويي كه حتي حوصله ندارد عكسهاي جنگ را ببيند و اخبار آن را بشنود، از قصه ي دختران معصوم سوسنگرد با خبر است!؟ آن مظاهر شرم و حيا را چه كسي ياد م يكند كه ب يشرمان دامنشان را آلوده كردند و زنده زنده به رسم اجدادشان به گور سپردند. كدام پسر دانشجويي م يداند هويزه كجاست؟ چه كسي در هويزه جنگيده؟ كشته شده و در آنجا دفن گرديده؟ چه كسي است كه معني اين جمله را درك كند: نبرد تن و تانك؟! اصلاً چه كسي مي داند تانك چيست؟ چگونه سر ۱۲۰ دانشجوي مبارز و مظلوم زير شنيهاي تانك له مي شود؟ آيا مي توانيد اين مسئله را حل كنيد؟
گلوله اي از لوله دوشكا با سرعت اوليه ي خود از فاصله هزار متري شليك مي شود و در مبدأ به حلقومي اصابت نموده و آن را سوراخ كرده وگذر مي كند، حالا معلوم نما ييد سر كجا افتاده است!؟ كدام گريبان پاره مي شود!؟
كدام كودك در انزوا و خلوت اشك مي ريزد؟ و كدام، كدام... ؟ توانستيد؟! اگر نمي توانيد اين مسئله را با كمي دقت بيشتر حل كنيد: هواپيمايي با يك و نيم برابر سرعت صوت از ارتفاع ده متري سطح زمين، ماشين لندكروزي كه با سرعت در جاده مهران دهلران حركت مي نمايد، مورد اصابت موشك قرار مي دهد، اگر از مقاومت هوا صرف نظر شود. معلوم كنيد كدام تن مي سوزد!؟ كدام سر مي پرد!؟ چگونه بايد اجساد را از درون اين آهنپاره ي له شده بيرون كشيد!؟ چگونه بايد آنها را غسل داد!؟ چگونه بخنديم و نگاه آن عزيزان را فراموش كنيم!؟ چگونه مي توانيم در شهرمان بمانيم و فقط درس بخوانيم. چگونه مي توانيم درها را به روي خود ببنديم و چون موش در انبار كلمات كهنه كتاب لانه بگيريم!؟ كدام مسئله را حل مي كني!؟ براي كدام امتحان درس مي خواني!؟ به چه اميد نفس ميكشي!؟ كيف و كلاسورت را از چه پر مي كني!؟ از خيال، از كتاب، از لقب شامخ دكتر يا از آدامسي كه هر روز مادرت در كيفت مي گذارد!؟ كدام اضطراب جانت را مي خورد!؟ دير رسيدن به اتوبوس، دير رسيدن سر كلاس، نمره نگرفتن!؟ دلت را به چه چيز بست هاي؟! به مدرك، به ماشين، به قبول شدن در فوق دكترا؟! صفايي ندارد ارسطو شدن خوشا پر كشيدن، پرستو شدن آي پسرك دانشجو، به تو چه مربوط است كه خانواد ه اي در همسايگي تو داغدار شده است؟ جواني به خاك افتاده است؟ آي دخترك دانشجو، به تو چه مربوط است كه دختران سوسنگرد را به اشك نشانده اند!؟ و آنان را زنده به گور كردند؟
هيچ مي دانستي!؟ حتماً نه!... هيچ آيا آنجا كه كارون و دجله و فرات به هم گره مي خورند، به دنبال آب گشت هاي؟! تا اندكي زبان خشكيد ه ي كودكي را تر نمايي. و آنگاه كه قطر هاي نم يافتي با اميدهاي فراوان به بالين آن كودك رفتي تا سيرابش كني اما ديدي كه كودك ديگر آب نمي خورد!! اما تو اگر قاسم نيستي، اگر عل ياكبر نيستي، اگر جعفر و عبدالله نيستي، لااقل حرمله مباش! وكه خدا هديه حسين(ع) را پذيرفت و خون علي اكبر و علي اصغر را به زمين پس نداد. و من نمي دانم كه فرداي قيامت اين خون با حرمله چه خواهد كرد. يا علي(ع) مددي.

وصيتنامه شهيد احدي: بسم الله الرحمن الرحيم. فقط نگذاريد حرف امام بر زمين بماند، همين. حدود يك ماه روزه قرض دارم، آن را برايم بگيريد و برايم از همگي حلاليت بخواهيد. والسلام. كوچكترين سرباز امام زمان (ع)"